Automobilista 12/2017 (212)

Przeglądam grudniowy numer „Automobilisty” i same gwiazdy: Fiat 125p sanitarka, Mazda Cosmo, Volvo P1800, aż korci, żeby dodać – kultowe. Przypomnę tylko początek artykułu Roberta Markowskiego z listopada: O zbyt wielu samochodach powiedziano, że są kultowe i określenie to mocno się wyświechtało. Jeżeli jednak jakieś auto w pełni zasługuje, by nazwać je kultowym, to na pewno BMW M3. Ale tylko generacji E30.No i kolejne kultowe.

Obiecałam sobie i całej redakcji, że już nigdy, przenigdy nie użyję określenia kultowy, bo co to właściwie znaczy? Według Słownika Języka Polskiego PWN kultowyto: 1. związany z kultem religijnym, 2. symbolizujący doświadczenia, wartości i postawy jakiejś społeczności lub jakiegoś pokolenia, 3. popularny w jakiejś grupie społecznej. 

No właśnie, co mamy na myśli pisząc, że pojazd jest kultowy? Kult religijny chyba nie, chociaż niektórzy byliby nawet chętni oddawać niemal religijną cześć swoim pojazdom (niekoniecznie zabytkowym!). Symbolizują doświadczenia wspólne dla danego pokolenia, grupy społecznej – jak najbardziej. PF125 jest autem kultowym tylko dla Polaków i to nie wszystkich pokoleń. I tu trzeba zaraz dodać, że zaskakująca może być popularność tego auta wśród 20-, 30-latków niemających osobistych doświadczeń z PRL-owską motoryzacją z przeszłości. Z kolei Isetta czy Heinkel to auta kultowew Niemczech, dla nas bardziej ciekawostki. 

Wreszcie każdy z nas ma jakieś kultowetylko dla niego i jego rodziny pojazdy. Dla mnie to może Wartburg 353 – pierwszy, który pamiętam w rodzinie, Citroën DS od nowości z nami czy Austin Healey, którego kocham odwzajemnioną setkami tysięcy pokonanych kilometrów miłością. I tak pewnie ma każdy z Państwa. Dlatego gorąco polecając ostatniego w 2017 roku „Automobilistę”, napiszę tylko – naprawdę, warto przeczytać!