Fiat 1100 jest nierozłącznie związany z polską motoryzacją. W numerze 300 „Automobilisty” zamieściliśmy artykuł o bardzo interesującym samochodzie sportowym powstałym w FSC Lublin nazwanym Gilza. Jego konstrukcja bazowała na podwoziu Fiata 1100 L, zatem pokażmy i ten samochód. (07/25)
Model 508C / 1100
O modelu Fiat 508C, wkrótce po premierze nazywanym Fiat 1100, pisaliśmy w przeszłości, ale nie prezentowaliśmy jego wydłużonej odmiany z rozwinięciem A lub B. Model podstawowy czyli Fiat 508C nie miał w zasadzie nic wspólnego ze znanym u nas Polskim Fiatem 508 i był montowany w PZInż już z nazwą Fiat 1100. Był to bardzo nowoczesny samochód z niezależnym zawieszeniem przednich kół, lekkim i sprawnym silnikiem górnozaworowym z aluminiową głowicą. Do tego miał znakomite, jak na tamte czasy, hamulce. Nie miał jeszcze konstrukcji samonośnej, ale miał bardzo lekką i wytrzymałą ramę.
Premiera modelu 508C miała miejsce w 1937 r. i to w wersji normalnej, jak i przedłużonej czyli „L”. Przednia część nadwozia nawiązywała stylistycznie do serii 500, w której najmniejszym był Fiat 500, a największym 518. Jako zapowiedź zmiany nomenklatury w 1935 r. Fiat oferował model 1500, który stylistycznie bardzo mocno wpisywał się w serię 500, ale miał odmiennie od modelu 508C skonstruowaną ramę podwozia i aż sześciocylindrowy silnik. Te sześć cylindrów przy pojemności półtora litra – to podejrzewam – odpowiedź na system podatkowy ze stawkami uzależnionymi od średnicy cylindra. Tak było w Niemczech, ale tam w 1934 zmieniono ten dziwaczny sposób taksowania.
Co zmieniło się w Fiacie 1100 L?
Model 1100 L został zaoferowany praktycznie w tym samym roku co zwykła berlina. Pozornie jest to tylko proste wydłużenie nadwozia, ale nie jest tak do końca:
- wydłużona została rama podwozia,
- zwiększył się rozstaw osi z 2430 mm do 2700 mm,
- zastosowano dłuższy, dzielony wał napędowy,
- zwiększył się rozstaw kół przednich z 1231 do 1316 mm,
- zwiększył się rozstaw kół tylnych z 1226 do 1367 mm,
- zmienione zostały przełożenia skrzyni biegów oraz przełożenie przekładni głównej z 4,66 na 5,375, przez co prędkość maksymalna zmalała ze 110 km/h do 95 km/h,
- pomiędzy pierwszym i drugim rzędem siedzeń znalazły się składane straponteny, przez co samochód stał się sześcioosobowy,
- zaczęto montować nieco szersze opony – zamiast 5.00×15 zakładano 5.50×15.
Od strony konstrukcyjnej trzeba było nieco wydłużyć przednie wahacze i poszerzyć tylny most. Niby drobiazgi, ale skończyła się wymienność tych elementów pomiędzy modelem 1100 i 1100L. Przez około rok obydwa modele były produkowane z oblachowaniem przodu nadwozia z maską unoszoną na boki. Moda ma jednak swoje wymagania i w 1939 r. zmieniona została konstrukcja przedniej części oblachowania z maską podnoszoną do góry, co pociągnęło za sobą zmianę kształtu chłodnicy.
W 1939 r. krótsza wersja 1100 pojawiła się też z nadwoziem wojskowego łazika.
